#ایران #زندانی عقیدنی# #نامه #شهرام احمدی از زندان
گیرم ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ایم ﻭ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ تبرهایشان ﺯﺧﻢ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ریشه ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ گیرم ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ این ﺑﺎﻡ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ کمین ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ، ﺑﺎ ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ آشیانه ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ گیرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ، گیرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ، گیرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﺑﺎ رویش ناگزیر ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐنند؟
۶ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺯ
ﻋﻤﺮﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﺬﺷﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ این همه مصیبت، ﺳﺨﺘﯽ، ﺍﺯ این ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ، ﺍﺯ
این ﺳﻠﻮﻝ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻠﻮﻝ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ رجایی ﺷﻬﺮ ﻫﺴﺘﻢ. ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻭ مصیب ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ این ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﻢ توهین ﻧﺸﻮﺩ، تبعیض ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ
ﻫﻢ کیشانم ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻧﺎﺕ، ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ، ﺗﺮﮐﻤﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺳﻨﯽ نشین پایان یابد.
ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ
اینکه ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﺑﺎ رعایت ﺣﻘﻮﻗﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ. ﭼﻪ بسیار ﮐﺴﺎﻧﯽ
ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ میله ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺪﻭﻥ هیچ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻭ ﭼﻪ
بسیار ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ
ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﺎ تبعیض، ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﺎ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ. ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﻢ توهین ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ بگویم
ﭼﺮﺍ؟!!! ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭ ﺑﻮﺩﻥ ترجیح ﻣﯽ ﺩﻫﻢ. شاید ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻦ ﺭﻭﺯﯼ
این ﻇﻠﻢ ﻫﺎ ﻭ تبعیض ﻫﺎ ﺑﻪ پایان ﺑﺮﺳﺪ.
نامه
شهرام احمدی به تاریخ 7 اردیبهشت1393
ﺑﺴﻢ
ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ الرحیم
«یک
سال دیگر از جوانیم گذشت. ۶ اردیبهشت ﻣﺎﻩ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۸ ﺑﻮﺩ. ﺟﻮ امنیتی ﺳﻨﻨﺪﺝ چندین
ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ دستگیر ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺭﺍ
ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ این ﺁﻏﺎﺯ مصیبت ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ. ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎﺯﺟﻮیی ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺟﺴﻤﯽ ﺷﺮﻭﻉ
ﺷﺪ. ﻧﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ، ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﯼ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ.
ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺍﺯ ﭘﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﻮﺩﻡ. ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﻪ
ﺳﺨﺘﯽ ﮔﺬﺷﺖ. شهریور ﻣﺎﻩ ۱۳۸۸ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻣﺘﻮﻟﺪ
۱۳۷۱ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ دستگیری زیر ۱۸ ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭﺍﻗﻊ
ﺷﺪ.
ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ
ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﻪ همین ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﮔﺬﺷﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ این ﺑﺎﺭ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺯﻧﺠﺎﻥ
ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻡ. ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﻭﻝ ﻧﻪ ﻫﻮﺍﺧﻮﺭﯼ داشتم ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﯽ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻩ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ یک تماس بگیرم.
ﻣﺪﺕ
۲۱ ﻣﺎﻩ دیگر ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻧﮕﻪﺩﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻧﻪ ﺩﮐﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ برویم ﻧﻪ
ﺩﺭﻣﺎﻧﮕﺎﻫﯽ. ﻓﻘﻂ ﺯﻭﺭ ﻭ ﮐﺘﮏ ﻭ ﺣﺮﻑ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﻘﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ کردیم ﺑﺎ ﭘﻮﺩﺭ
ﻓﻠﻔﻞ، ﺑﺎﺗﻮﻡ ﺑﺮﻗﯽ ﻭ ﺩﺳﺘﺒﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻟﻪ ﻫﻮﺍﺧﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺎ پذیرایی
ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ اینکه ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻭ ﮐﺮﺩ بودیم.
ﺩﺭ
این ﻣﺪﺕ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﻭ مصیبت دیگری ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻭﺍﺭﺩ
ﺁﻣﺪ. ۳۳ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﻭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻪ بدترین شیوه ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اینکه ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ۳۵۰
ﺯﻧﺪﺍﻥ اوین ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ
ﻃﻮﻟﯽ نکشید ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺍ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ. این ﺑﺎﺭ ﺑﻪ تبعیدگاه ﻣﺮﮒ، ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ
ﻫﺎ، ﺯﻧﺪﺍﻥ رجایی ﺷﻬﺮ. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ۳ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ دیدم. ﺣﮑﻢ
ﺍﻋﺪﺍﻣﺶ ﻗﻄﻌﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺶ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ.
یازده ﻣﺎﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ۱۰ ﺑﻨﺪ ۴ رجایی ﺷﻬﺮ
ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ یکبار ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ
ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﺸﺪﻡ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻧﺸﺪ.
ﺑﺎ ۴۵
ﻣﺎﻩ بلاتکلیفی ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ. رییس ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ مقیسه ﺑﻮﺩ. ﮐﺴﯽ
ﮐﻪ ﺩﺭ ۱۰ دقیقه ۱۰ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩ. ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ دقیقه ﻃﻮﻝ کشید ﻭ
ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺍ بیرون ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻓﻘﻂ
ﺑﺨﺎﻃﺮ اینکه ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﻫﯽ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﻭ ﺣﺘﯽ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻪ دفاعیات وکیلم
ﻫﻢ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﺍﺩ. ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﮑﻤﯽ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﭼﻨﺪ
ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﻭ ۹ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﺰﻟﺤﺼﺎﺭ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ. شاید ﺗﺼﻮﺭﺵ برایتان ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺕ ﺭﺍ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﻭﻟﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ هیچ ﮐﺎﺭﯼ
برایشان ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﯽ!
ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ۶ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻫﻢ ﺟﺰﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ، ﺑﻪ
ﺟﺮﻡ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﮐﺮﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ آویخته ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﺣﺘﯽ ﺟﻨﺎﺯﻩ هایشان ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ هایشان تحویل ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ. ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﻍ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺳﺮﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻦ ﻫﻢ
ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ وکیلم ﮐﻪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ندیده ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ این ﻫﻤﻪ مصیبت، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ تیر ﻣﺎﻩ ۱۳۹۲ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ؛ ﺧﺒﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺳﺎﻟﻦ این ﺧﺒﺮ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺳﮑﺘﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ.
ﻣﺎﺩﺭﻡ
ﺭﺍ ﺑﻪ بیمارستان ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ اینکه ترخیص ﺷﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
این ﺑﺎﺭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﻪ ﮐﻤﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﻫﺮ ﺩﻭ ﺣﺎﻓﻈﻪ هایشان ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻣﺎﺩﺭﻡ
بینایی یک ﭼﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺑﺪﻧﺶ ﻓﻠﺞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ
ﻣﻬﺮ ﻣﺎﻩ ۱۳۹۲ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ اوی ﺑﻨﺪ ۲۴۰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ۴۰ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ ﺳﭙﺮﯼ
ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ۳۵۰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ۵ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺨﻮﻑ رجایی ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
۶
ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﺬﺷﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ این همه مصیبت، ﺳﺨﺘﯽ، ﺍﺯ این ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﺯﻧﺪﺍﻥ، ﺍﺯ این ﺳﻠﻮﻝ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻠﻮﻝ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ رجایی ﺷﻬﺮ ﻫﺴﺘﻢ. ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻭ مصیب ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ این ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﻢ توهین
ﻧﺸﻮﺩ، تبعیض ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﻫﻢ کیشانم ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻧﺎﺕ، ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ، ﺗﺮﮐﻤﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﻣﻨﺎﻃﻖ
ﺳﻨﯽ نشین پایان یابد.
ﻓﻘﻂ
ﺑﺨﺎﻃﺮ اینکه ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﺑﺎ رعایت ﺣﻘﻮﻗﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ. ﭼﻪ بسیار
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ میله ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺪﻭﻥ هیچ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻭ
ﭼﻪ بسیار ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﻣﺎ
ﻣﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﺎ تبعیض، ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﺎ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ. ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﻢ توهین
ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ بگویم ﭼﺮﺍ؟!!! ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭ ﺑﻮﺩﻥ ترجیح ﻣﯽ ﺩﻫﻢ. شاید
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻦ ﺭﻭﺯﯼ این ﻇﻠﻢ ﻫﺎ ﻭ تبعیض ﻫﺎ ﺑﻪ پایان ﺑﺮﺳﺪ.
گیرم
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ایم ﻭ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ تبرهایشان ﺯﺧﻢ ﺩﺍﺭ
ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ریشه ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ گیرم ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ این ﺑﺎﻡ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ کمین ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ
ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ، ﺑﺎ ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ آشیانه ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ گیرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ،
گیرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ، گیرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﺑﺎ رویش ناگزیر ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐنند؟
شهرام
احمدی
اردیبهشت
ماه ۱۳۹۳- زندان رجایی شهرکرج
****************
iran #تهران #ایران
#ایران -نه به سرکوب اقلیت ها در ایران
آری به آزادی وبرابری ملیت ها ومذاهب
#زرتشتی #اقلیت # مسیحی #کلیمی #بلوچ #ارمنی #سنی #شیعه #عرفان_حلقه #دروایش
#قوچان #بلوچستان #بندرعباس #کرمان #مهاباد #اهواز #اراک #تهران #کرج #اصفهان #کرمانشاه #شیراز #تبریز #رشت#آبادان #اردبیل #مهاباد #سنندج #زاهدان #ایران #شیراز #تهران #اصفهان #مشهد #تبریز #قزوين، #تنكابن #ایرانشهر #ساری #خوزستان #دزفول
#استان #دماوند #شهرستان #اسلامشهر #شهرستان #فیروزکوه #پردیس #ری #رباط‌کریم #شمیرانات #ورامین #پاکدشت #شهریار #ملارد #قرچک
#ايران #استان_تهران #دماوند #اسلامشهر #شهرستان #فیروزکوه #پردیس #ری #رباط_کریم #شمیرانات #ورامین #پاکدشت #شهریار #ملارد #قدس #بهارستان #قرچک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر